Siostry Felicjanki Haiti

Zaplanowałyśmy, że w tym roku obchodzić będziemy święto Patrona naszego Zgromadzenia w taki sposób, że przez dziewieć dni przed 18 maja, jedno dziecko, które zapuka do naszej bramy, otrzyma zabawkę i posłucha historii o świętym. Ostatmiego dnia zaprosiłyśmy wszystkie nasze dzieci. Upiekłyśmy coś słodkiego i przygotowałyśmy kanapki. Zachowując przepisy epidemiczne, częstowałyśmy każdego i opowiadałyśmy o życiu i cudach Feliksa. Modliłyśmy się też o zdrowie i potrzebne naszym dzieciom łaski w tym czasie. Potem – już w gronie domowników – obchodziliśmy zaległe urodziny: moje i Anette.

Po wieczornej adoracji poszłyśmy przy naszej figurce Matki Bożej odmówić wspólnie rożaniec i odkryłyśmy, że Bóg przyozdobił grotę majowym kwieciem…

Choć nie wiemy, CZY i KIEDY nasze dzieci będą mogły przyjąć sakramenty, w miarę możliwości nie przerywamy przygotowań: ani tych duchowych, ani logistycznych. Na zdjeciu s. Izajasza, która szyje dziewczynkom sukienki.

Co kilka tygodni odwiedza nas pewna kobieta z dziećmi. Straszna nędza. Dzieci zwykle chore, pogryzione przez owady, głodne. Śpią na gołej ziemi, nie mają dosłownie nic. Poszukałyśmy dla nich rzeczy, które mogą im się przydać. Wszystko, co zwykle miałyśmy dla takich matek, już się kończy. Dałyśmy więc to, co miałyśmy – przede wszystkim posiłek i dobre słowo. A s. Izajasza znalazła nawet zabawki.

Wybraliśmy się na przejażdżkę. Ze względu na ograniczenia związane z epidemią, ostatnio rzadko wychodzimy. Jacmel jest gwarnym i ludnym miastem. W niedzielę tłum się zmniejsza, pojechaliśmy więc całą naszą rodziną popatrzeć na miejsca, w które zwykle zabieramy naszych wolontariuszy. Niezmiennie piękne… Prawdą jest, że nieobecność ludzi pozwala przyrodzie odetchnąć… Dla s. Izajaszy to był pierwszy wyjazd do tego miejsca. Na brzegu spotkałyśmy rybaków i kupiłyśmy od nich świeże ryby. Przymierzyłyśmy się też do łodzi, gotowe łowić ludzi na wezwanie Pana…

Dziś w nocy odeszła do Pana siostra Victoria. Siostra Victoria wiele, wiele razy odwiedzała nas tutaj ze swoimi studentami i sama, by służyć pomocą medyczną. Trudno zebrać słowa… Tyle ta misja Ci zawdzięcza, Siostro…

Mamy pragnienie, aby Haiti znało i kochało Miłosierdzie Boże. Próbujemy doprowadzić do tego, by wizerunek Jezusa, namalowany wg objawienia św. Faustyny, znalazł się w każdym kościele naszej diecezji. Nasza mobilna przychodnia będzie wkrótce jeździć w nowe miejsce: do kaplicy pod wezwaniem Miłosierdzia Bożego. Wiedziałyśmy, że musimy zdobyć dla tego miejsca godny wizerunek Jezusa Miłosiernego. Udało się.