Siostry Felicjanki Haiti

Wiele razy Maryja rozważała różne fakty w swoim sercu, zwłaszcza w tym czasie, kiedy nie rozumiała woli Boga w swoim życiu. Pragniemy nauczyć się od niej tej pokory… Tego dnia felicjanki na całym świecie biorą udział w szczególnej ceremonii: oddają Maryi swoje serca, wyrażone woskowymi serduszkami, i proszą Ją o pomoc, by być jak Ona – całkowicie dla Jezusa. Nasza Założycielka, błogosławiona Maria Angela, pragnęła tego dla siebie i swoich sióstr. Ponieważ tu nie mamy woskowych serduszek, wykonałyśmy je z tego, co miałyśmy. Za siebie i za ludzi, dla ktorych tutaj jesteśmy.

Miałyśmy eucharystię i krótką procesję po naszym terenie. Otworzyłyśmy bramę i poprosiłyśmy księdza, by pobłogosławił Haiti…

Na Haiti nie ma szpitali, testów ani płynów do dezynfekcji. Siostra Izajasza uszyła po kilka fartuchów, siostry ze Stanów przysłały kilka przyłbic…

Czujemy, że to ostatnie dni, kiedy nasza mobilna przychodnia jeszcze działa. Rząd wprowadził ograniczenia co do liczby osób w jednym miejscu i dystansu między nimi. Trzeba będzie zrobić bilans zysków i strat. Nasza ekipa – już jako ostatnia chyba – jeździ do trudno dostępnych miejsc. Ale nie możemy pomagając, być tymi, którzy nieświadomie zawleką tam koronawirusa… Nie możemy też wysyłać naszych medyków bez zabezpieczeń do kontaktu z chorymi. Módlcie się za tę sytuację: podejmujemy tu dramatyczne decyzje…

Bóg, Ojciec światłości, który w dniu dzisiejszym oświecił dusze uczniów przez zesłanie Ducha Pocieszyciela, niech wam udzieli swojego błogosławieństwa i napełni was darami Ducha Świętego.

Niech ogień Ducha Świętego, który ukazał się nad uczniami, oczyści wasze serca od wszelkiego grzechu i przeniknie was swoim światłem.

Duch Święty, który zjednoczył różne narody w wyznawaniu tej samej wiary, niech sprawi, abyście trwali w tej wierze i od nadziei przeszli do oglądania Boga w niebie.

Amen.

Zaplanowałyśmy, że w tym roku obchodzić będziemy święto Patrona naszego Zgromadzenia w taki sposób, że przez dziewieć dni przed 18 maja, jedno dziecko, które zapuka do naszej bramy, otrzyma zabawkę i posłucha historii o świętym. Ostatmiego dnia zaprosiłyśmy wszystkie nasze dzieci. Upiekłyśmy coś słodkiego i przygotowałyśmy kanapki. Zachowując przepisy epidemiczne, częstowałyśmy każdego i opowiadałyśmy o życiu i cudach Feliksa. Modliłyśmy się też o zdrowie i potrzebne naszym dzieciom łaski w tym czasie. Potem – już w gronie domowników – obchodziliśmy zaległe urodziny: moje i Anette.

Po wieczornej adoracji poszłyśmy przy naszej figurce Matki Bożej odmówić wspólnie rożaniec i odkryłyśmy, że Bóg przyozdobił grotę majowym kwieciem…

Choć nie wiemy, CZY i KIEDY nasze dzieci będą mogły przyjąć sakramenty, w miarę możliwości nie przerywamy przygotowań: ani tych duchowych, ani logistycznych. Na zdjeciu s. Izajasza, która szyje dziewczynkom sukienki.

Co kilka tygodni odwiedza nas pewna kobieta z dziećmi. Straszna nędza. Dzieci zwykle chore, pogryzione przez owady, głodne. Śpią na gołej ziemi, nie mają dosłownie nic. Poszukałyśmy dla nich rzeczy, które mogą im się przydać. Wszystko, co zwykle miałyśmy dla takich matek, już się kończy. Dałyśmy więc to, co miałyśmy – przede wszystkim posiłek i dobre słowo. A s. Izajasza znalazła nawet zabawki.

Wybraliśmy się na przejażdżkę. Ze względu na ograniczenia związane z epidemią, ostatnio rzadko wychodzimy. Jacmel jest gwarnym i ludnym miastem. W niedzielę tłum się zmniejsza, pojechaliśmy więc całą naszą rodziną popatrzeć na miejsca, w które zwykle zabieramy naszych wolontariuszy. Niezmiennie piękne… Prawdą jest, że nieobecność ludzi pozwala przyrodzie odetchnąć… Dla s. Izajaszy to był pierwszy wyjazd do tego miejsca. Na brzegu spotkałyśmy rybaków i kupiłyśmy od nich świeże ryby. Przymierzyłyśmy się też do łodzi, gotowe łowić ludzi na wezwanie Pana…

Dziś w nocy odeszła do Pana siostra Victoria. Siostra Victoria wiele, wiele razy odwiedzała nas tutaj ze swoimi studentami i sama, by służyć pomocą medyczną. Trudno zebrać słowa… Tyle ta misja Ci zawdzięcza, Siostro…