Siostry Felicjanki Haiti

Tym razem smutne wieści. Kiedy świat zmaga się z pandemią, my tutaj przeżywamy powtarzające się porwania misjonarzy i napady na kościoły. Sytuacja polityczna od miesięcy, a może już lat, jest bardzo trudna. Haiti doświadcza przemocy, demonstracji, porwań, głodu, który jest większy niż kiedykolwiek. Jedyna lądowa granica – z Dominikaną – zamknięta. Ostatnio „nieznani sprawcy” uprowadzili pięciu księży, dwie siostry i trzech świeckich. Wczoraj cały Kościół katolicki w kraju zebrał się w południe na mszach świętych, gdzie się tylko dało, aby modlić się o zakończenie przemocy, porwań i uwolnienie wszystkich porwanych. Podczas jednej z mszy odprawianych w Port-au-Prince, którą sprawował arcybiskup Launay Saturne (poprzedni biskup Jacmel), w kościele jacyś ludzie rozpylili gaz. Wszystko to wpływa na ludność Haiti.

Również na nas. Do Port-au-Prince jeździmy tylko w najwyższej konieczności. Za każdym razem trafiamy na demonstracje, zablokowane drogi, ciągle słyszymy o porwaniach i napadach. Od ponad roku kupienie leków na Haiti jest niemożliwe. Jedynym sposobem utrzymania działalności naszej Mobilnej Przychodni jest transport drogą morską w beczkach ze Stanów. Jednak i ta droga staje się coraz bardziej niepewna, niebezpieczna i kosztowna.

Problemy Haiti nabardziej dotykają dzieci. Przychodzi do nas coraz więcej głodnych. Szkoły nie działają, dzieci nie zdają do następnych klas. Nawet jeśli chodzą do szkoły, nauczyciel nie pojawia się lub po prostu zadaje pracę domową, ponieważ sam nie otrzymuje zapłaty. Wkładamy wiele siły w to, by dzieci mogły coś u nas zjeść i odrobić lekcje. Ale ceny w ciągu ostatniego roku wzrosły o 100 procent. Ludzie dzielą się z nami swoimi lękami i obawami, widzimy narastającą depresję. Ale widzimy też, że ta trwoga przyprowadza ich na modlitwę – tu szukają nadziei, pocieszenia i pomocy Bożej. Dzięki Bogu, jest nas teraz cztery. Bo tyle jest do zrobienia!

Myślicie, że te wieści tak kontrastują z ostatnimi wpisami na tym blogu? Że u nas tańce, kiedy Haiti głoduje? Właśnie dlatego trzeba świętować Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, że ludzie już tu nic nie mogą! Że nasze ludzkie recepty na urządzenie tego świata kończą się taką klęską, jak w tym kraju. Chcemy, by Haitańczycy, którzy do nas przychodzą, mogli zobaczyć, że jest nadzieja i jest życie w Jezusie Chrystusie. By doświadczyli Dobrej Nowiny o Bogu, który nas tak ukochał, że oddał za nas życie, za darmo. Chrystus zmartwychwstał! Prawdziwie zmartwychwstał!

Pod wpływem Izajasza, stawiam sobie pytanie: czy to, co robię, mogę nazwać „postem i dniem miłym Panu”? Czy „dzielę swój chleb z głodnym…”, gdy odmawiam sobie mięsa w piątek? Czy to tylko pusty gest „na pamiątkę”, na której wcale Bogu nie zależy? Oskarża mnie to słowo: „nagiego, którego ujrzysz, przyodziać…”, „do domu wprowadzić biednych tułaczy…” Czy daję ludziom wokół mnie wolność? Prawo do decydowania, wyboru, do poglądów, a nawet do własnej drogi? Bogu zależy na takim moim poście, bym „wypuszczała na wolność uciśnionych”, a nie była przyczyną ich „ucisku” i narzędziem przymusu.

Wołam z Psalmistą:

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej, *
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy *
i oczyść mnie z grzechu mojego.

Dziś słyszymy z Księgi Powtórzonego Prawa: “Wybierajcie więc życie, abyście żyli…”, a w ewangelii Łukasza: „Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa.”

Stracić życie z powodu Jezusa. Te było coś, co zawsze mi bardzo imponowało. Zadawałam sobie pytania: Czyj jeśli się zarażę od chorych dzieci, którym nie można odmówić pomocy, i umrę, to będzie to „z powodu Jezusa”? Albo gdy mnie porwą za okup i poproszę, aby nikt tego okupu nie płacił, aby nie karmić zła, i jeśli wtedy zostanę zabita, to będzie to z „powodu Jezusa”?

Dziś jednak jestem zaproszona na inną drogę. Zaglądając niedawno do jakiegoś zapomnianego pudełka, znalazłam niespodziewanie coś, co wyglądało, jak grosik. Był to medalik ze św. Teresą od Dzieciątka Jezus. Z jednej strony jej podobizna, z drugiej – słowa: „I am your sister, your friend. I shall be always watching over you” „Jestem twoją siostrą, twoim przyjacielem. Będę zawsze Cię strzegła”. Św. Teresa pomaga mi rozumieć dzisiejsze Słowo w swietle jej „małej drogi”.

Wezwanie do tracenia życia z powodu Jezusa można zacząć natychmiast od małych rzeczy. Wstaję wcześniej, aby mieć spokojny czas na modlitwę – z powodu Jezusa. Zamieniam czas poświęcony telewizji na jakąś formę modlitwy – z powodu Jezusa. Wybieram prawdziwe życie, życie z powodu Jezusa, kiedy mam rację, ale nie upieram się przy swoim. Tracę coś ze swego życia, kiedy nie kupię sobie tego, czego potrzebuję, a kupię coś głodnemu.

Niech Duch mnie dziś prowadzi i podpowiada, jak tracić życie, aby mieć życie z Boga.

14 stycznia podróż w góry z naszą mobilną przychodnią do wioski Lavyal. Jedzie też s. Marilyn, która w naszej wspólnocie odpowiada za tę posługę. Dobrze jest, by ludzie, którym posyłamy pomoc, od czasu do czasu spotkali felicjankę. Żadna z nas nie ma przygotowania medycznego, więc na co dzień nie jeździmy z ekipą medyczną. Ale najprostsze posługi: ważenie czy pomiar ciśnienia, nie wymagają skomplikowanych umiejętności. Wydaje nam się ważne również, by z tymi ludźmi po prostu rozmawiać. Oni czasem bardziej niż pomiaru ciśnienia, potrzebują Dobrej Nowiny… Czasem też Dobrą Nowinę od tych ludzi otrzymujemy my, jak wtedy, kiedy s. Marilyn powiedziała kobiecie wyplatającej kosze, że ma zręczne ręce. Ona na to: „Dziękuję Bogu, dziękuję!”

Haiti obchodzi Objawienie Pańskie w niedzielę przed 6 stycznia. Ale my postanowiłyśmy wykorzystać dzień 6 stycznia, bo porozmawiać z naszymi dzieciakami o tym, czego uczą nas Trzej Królowie i co my możemy przynieść małemu Jezusowi, a co dostajemy od Niego, czym potem możemy dzielić się z innymi ludźmi…

„Bóg, który nas wezwał z ciemności do swojego przedziwnego światła, niech nam udzieli swojego błogosławieństwa i utwierdzi nasze serca w wierze, nadziei i miłości.
Dzisiaj Chrystus ukazał się światu jako światło jaśniejące w ciemności, z ufnością idźmy za Nim, abyśmy się stali światłem dla naszych braci.
Mędrcy szli za gwiazdą i z radością znaleźli Chrystusa, niech po ukończeniu ziemskiej pielgrzymki Bóg doprowadzi nas do Jezusa, naszego Pana, który jest Światłością ze Światłości”
Amen.

Bez urazy, ale pewnie nie. Ja nie umiem. Po krawiecku, profesjonalnie, właściwie trzymając nożyce, porządnie na stole, nie w powietrzu, dwie warstwy naraz.

A jeśli nawet to umiecie, to z pewnością nie po francusku 😉

Dziś dalsze lekcje w szkole krawieckiej: kurs cięcia właśnie.