Siostry Felicjanki Haiti

26 czerwca na jednej z ulic stolicy Haiti zaatakowano siostrę Luis – misjonarkę pomagającą ubogim. Na skutek odniesionych ran zmarła. Nie mamy słów, by ten fakt opisać czy skomentować, więc zdecydowałyśmy przytoczyć tu list Biura Konferencji Wyższych Przełożonych Zakonnych Haiti:

Port-au-Prince, 27 czerwca 2022 r.

Wiadomość o zamordowaniu siostry Luisy Dell’Orto nie pozostawiła nikogo obojętnym, zwłaszcza ze względu na ogrom i intensywność jej dzieł na rzecz najbiedniejszych. W obliczu tak haniebnego czynu ogarnia nas uczucie zagubienia, buntu, złości… Poza tym nie możemy zapomnieć o cnotach wiary, miłości, nadziei i wyrzeczenia, które towarzyszyły całemu życiu i apostolstwu Siostry Luis. Jej świadectwo życia jest silniejsze niż zbrodnia, która ją zabrała. Również życie konsekrowane podsyca pragnienie okazania solidarności poprzez wyrażanie współczucia rodzinie zakonnej i biologicznej siostry Luis.

Nasze biuro spotkało się pilnie wieczorem w dniu zamachu, aby dowiedzieć się o okolicznościach zbrodni i wyrazić swój ból.

Po długiej dyskusji uznaliśmy za ważne spotkanie z biskupem Maxem Leroyem MÉSIDOREM, jako pasterzem Kościoła w archidiecezji Port-au-Prince, gdzie popełniono zbrodnię.

Po spotkaniu z biskupem Maxem Leroy zdecydowaliśmy, co następuje:

1. Wyrazić swoj publiczny protest, oburzenie i gniew i poprosić odpowiednie władze o wyjaśnienie tej zbrodni.
2. Napisać list do Przełożonej Generalnej Małych Sióstr Ewangelii. Korzystamy z jej wizyty na Haiti, aby go przekazać.
3. Zaprosić osoby życia konsekrowanego na Haiti do wzięcia udziału we Mszy św. w czwartek 30 czerwca 2022 r. o godz. 2:00.
4. Zorganizować Mszę św. z archidiecezją Port-au-Prince z udziałem arcybiskupa Maxa Leroyem MÉSIDORA w poniedziałek 4 lipca 2022 r. o godz. 9:00 w kaplicy św. Ludwika de Gonzague FIC w Delmas.
5. Ponadto prosimy o spotkania w celu rozeznania działań, które możemy wspólnie podjąć jako Kościół w odpowiedzi na katastrofalną sytuację, której doświadcza nasz kraj. Bracia i siostry, pozostańmy zjednoczeni w modlitwie i odważmy się rozniecać iskry, które staną się żarem miłości, aby oświetlić wiele zranionych serc w naszym kraju i społeczeństwie. Niech Matka Boża Nieustającej Pomocy, Patronka Haiti, wstawia się za nami, aby światło Serca Jej Syna, naszego Odkupiciela, świeciło na naszych drogach! Ks. Gilbert Peltrop, CSsR Sekretarz Generalny CHR

Na niedzielę 26 czerwca zostałyśmy zaproszone do parafii św. Michała w Jacmel na festiwal muzyki religijnej. Wśród wykonawców reprezentowali nas s. Marilyn i Wilkens – jeden z naszych młodych.

5 czerwca pojawili się ludzie. Mieli tylko jakieś podstawowe ręczne narzędzia. I tak zaczęli wykuwać w skalistej ziemi dziury pod fundamenty zadaszenia, w którym znajdzie swoje miejsce szkoła szycia i inne aktywności. Jedna ciekawostka: inżynierem budowy jest kobieta i to ona siedzi, gdy mężczyźni pracują. To takie przeciwieństwo haitańskiej rzeczywistości. Poniżej wizualizacja i postepy budowy.

Siostry Izajasza i Julitta lecą wkrótce na krótki urlop do Polski. Bardzo chciały przed wakacjami zakończyć pierwszy poziom kursu dla kolejnej już grupy szkoły szycia. Udało się!

W czwartek 16 czerwca, podobnie jak w Polsce, obchodziliśmy święto Ciała i Krwi Chrystusa. W tym roku uczestniczyłyśmy w Eucharystii i procesji w Centrum Duszpasterskim Diecezji Jacmel (to również miejsce, gdzie buduje się przyszła piekarnia).

Felicjanki z dziewięciu krajów spotykają się na wspólnym różańcu w wielu językach. Tym razem, w niedzielę 29 maja, modliłyśmy się o pokój w Ukrainie i na Haiti. Były siostry ze Stanów, z Włoch, Brazylii, Polski, Kenii, Estonii, Rosji i Ukrainy. No i my – z Haiti.

Przez tydzień gościłyśmy księdza Gene i Jacka – lekarza ze Stanów Zjednoczonych, z organizacji Mobil Mission 4 Haiti. Przed chaosem, który panuje tu od kilku lat, ich organizacja udzielała pomocy w różnych rejonach Haiti. Teraz chcą przywrócić do działania przychodnię w miejscowości Lasaline. Wcześniej pracowali tam misjonarze z Kanady, ale przemoc i gangi zmusiły ich do wyjazdu. Przez jakiś czas do Lasaline dojeżdżała potem nasza mobilna przychodnia. Ale nie jesteśmy w stanie być wszedzie – cieszymy się więc, kiedy pojawiają się inni. Nasi goście byli obejrzeć miejsce, rozmawiali z ludźmi. Dzięki Bogu i dobrym ludziom, wkrótce Lasaline będzie miało swoją przychodnię.