Archiwa miesięczne: Listopad 2013

W dzisiejsze amerykańskie Święto Dziękczynienia chcę się zatrzymać, aby podziękować. Najpierw Bogu: za tę misję, Bożą wierność i opatrzność czuwającą nad nami każdego dnia. Dziękuję także każdemu z Was: za waszą modlitwę i wsparcie. Tak bardzo czuję, że nie jesteśmy tutaj same! Dziękuję Panu za Was i modlę się o potrzebne Wam łaski dziś szczególnie. Wieczorem mamy w naszej kaplicy Eucharystię w intencjach przyjaciół i dobroczyńców tej misji. Oczywiście po amerykańsku upiekłyśmy też indyka 🙂 Nie martwcie się: nie zabiłyśmy nic żywego! Swojego indyka przywiozłyśmy ostatnio mrożonego ze Stanów. Indyki poniżej, to tylko haitańska dekoracja. Suszone ryby, które moźecie zobaczyć na jednym ze zdjęć – też nie nasze 🙂

Kilka dni temu znowu odwiedziłyśmy Lebruna i jego rodzinę – naszych przyjaciół i do niedawna gospodarzy na naszym terenie. Zobaczyłyśmy już prawie wykończony domek! Zostało tylko zbudować toaletę, a potem jeszcze zainstalować zbiornik na wodę deszczową. W pobliżu nie ma nigdzie publicznego ujęcia wody i rodzina Lebruna musi chodzić po wodę spory kawałek. W związku z tym mają pomysł, by gromadzić wodę deszczową, która nie zaspokoi w pełni ich potrzeb, ale na pewno pomoże. Wokół domu, na skrawku wolnej ziemi, już została zasadzona kukurydza i bananowce. Ci pracowici ludzie robią naprawdę wiele, by „utrzymać się na powierzchni”. Cieszą się, że niedługo zaczną dojrzewać owoce mangowca, posadzonego dawniej przez kogoś innego na terenie, na którym postawili swój dom…

My też cieszyłyśmy się ich szczęściem. A to wszystko było możliwe dzięki pomocy dobrych ludzi…

„Dzisiejsza uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, stanowiąca ukoronowanie roku liturgicznego, oznacza również zakończenie Roku Wiary, ogłoszonego przez papieża Benedykta XVI. Ku niemu biegną obecnie nasze myśli pełne miłości i wdzięczności. Poprzez tę opatrznościową inicjatywę dał nam on możliwość ponownego odkrycia piękna tej drogi wiary, rozpoczętej w dniu naszego chrztu, która uczyniła nas dziećmi Bożymi i braćmi w Kościele. Ostatecznym celem tej drogi jest pełne spotkanie z Bogiem, podczas którego Duch Święty nas oczyszcza, wynosi, uświęca, abyśmy mogli wejść do szczęścia, jakiego pragnie nasze serce” (homilia papieża Franciszka)

Uczestniczyłyśmy w uroczystej (ponad trzygodzinnej 😉 Eucharystii w naszej katedrze świętych Jakuba i Filipa.

Dziękujemy za waszą modlitwę i wsparcie, gdy usłyszeliście o kradzieży kabli na naszym terenie. Dzięki pomocy dobrych ludzi znalazłyśmy kogoś, kto był w stanie już dziś jakoś to naprawić. Działa i mamy prąd!

Dzielimy sie radościami, chcemy też podzielić się z Wami czymś dla nas smutnym. Poprzedniej nocy, przed rozpoczęciem godziny świętej zauważyłyśmy, że cały nasz budynek został odcięty od miejskiego prądu. Ktoś ukradł kable od słupa na ulicy aż do naszego domu. Co gorsza, by to zrobić, złodzieje weszli do naszego domu. Dla nas oznacza to, że baterie nie mogą zostać naładowane i wkrótce znowu zostaniemy całkowicie bez elektryczności. Jeszcze smutniejsze jest jednak to, że wiele włożyłyśmy tutaj w budowanie dobrych relacji z sąsiadami, a wygląda na to, że zrobił to ktoś, kto zna nasz dom i kto wiedział, czego i gdzie szukać. Modlimy się za złodzieja, a Wy, proszę, módlcie się za nas, byśmy uniosły to doświadczenie z wiarą w Boga i ludzi.

21 listopada, w święto Ofiarowania NMP i rocznicę powstania naszego Zgromadzenia, łaczyłyśmy się z felicjankami na całym świecie podczas godziny świętej i adoracji Najświętszego Sakramentu. Było to pierwsze nabożeństwo w całości po kreolsku przygotowane przez nas w naszej kaplicy. Przetłumaczyłyśmy modlitwy i pieśń: „Twoim światłem o Matko chcemy być”. Wszyscy modlili się i śpiewali pieśń z wielkim zaangażowaniem. Po kreolsku przedstawiłyśmy postać Matki Angeli i opowiedziałyśmy o naszym Zgromadzeniu. Pod koniec młodzież i dzieci otrzymały medaliki, a dorośli różańce z błogosławioną Marią Angelą. Było to piękne doświadczenie i okazja podzielenia się naszą misją z tak dużą grupą ludzi! Same nie wiemy, jak to możliwe, że w naszej małej, trzyosobowej kaplicy, zmieściły się trzydzieści cztery osoby! Po modlitwie świętowaliśmy wspólnie „bon fet” przy ciastku i lodach.

Od lutego 2013 wydajemy posiłki dla młodzieży i dzieci, którzy przychodzą do nas na lekcje angielskiego. Kiedy rodzina Lebruna musiała opuścić mieszkanie na terenie, na którym mieszkamy, zostałyśmy bez kucharki i miejsca na przygotowanie posiłków. Postanowiłyśmy przygotować nową kuchnię i znaleźć kucharkę. Bóg jak zwykle zatroszczył się o wszystko. Znalazł nam nową kucharkę – mamę jednej z naszych uczennic i jednocześnie babcię wielu naszych dzieciaków.

Tym razem postanowiłyśmy inaczej zorganizować wydawanie posiłków. Wydaje się nam, że dobrze jest, kiedy dzieciaki zaangażują się w budowanie wspólnoty, a nie tylko „przyjadą na gotowe”. Pomagaja więc teraz w przygotowaniu posiłków, w zakupach, w sprzataniu. Jest to prawdziwie wysiłek całej wspólnoty. Cieszymy się, bo wygląda na to, że „zasłużone” jedzenie smakuje im bardziej, niż „podarowane”…

Pisałam Wam, że rozdałyśmy koszulki naszym uczniom. Niestety: były to koszulki drużyny sportowej. Innych nie miałyśmy. Chłopcy postanowili sami zareklamować naszą szkółkę 🙂 Wiedziałam, że lubią do nas przychodzić, teraz wiem również, że są dumni z nauki właśnie u nas… Wzruszyłam się…

Chłopcy z naszej szkółki ciągle dopominają się o zabranie ich któregoś dnia na plażę. Zrobiłyśmy to kiedyś w nagrodę dla kilku z nich i teraz reszta nie daje nam spokoju 🙂 Jest niedziela, dzień odpoczynku, więc zrobiłymy to właśnie dziś. Zabrałyśmy 10 chłopaków i ich najlepszą przyjaciółkę – piłkę nożną. Pozostałym, którzy oczywiście też chcieli jechać (a wieści rozchodzą się tu szybciej niż prąd i nic się nie da ukryć), musiałyśmy obiecać wyjazd następnym razem. Jak widać na zdjęciach, chłopcy mieli dużo radości, której szczytem była butelka zimnej coca-coli! Kiedy tylko usiedliśmy przy stoliku, pojawił się zespół muzyczny i zaśpiewał nam… kolędę! 🙂 Pewnie wydało im się, że to najbardziej pasuje do sióstr zakonnych na plaży na Karaibach 😉

.

Dziś byłyśmy na mszy św. w parafii św. Yvesa. To właśnie dla tej parafii, najmłodszej i najuboższej w diecezji Jacmel, znalazłyśmy parafię siostrzaną w Stanach (św. Gabriela w New Jersey). Dziś już widzimy tego owoce: jadąc na niedzielną mszę, zawiozłyśmy tam sporą ofiarę pieniężną od parafii w Stanach. Znamy księdza Gastona i wiemy, że wraz ze swoją radą parafialną zrobi z tych pieniędzy dobry użytek.

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy,
przy trąbach i przy dźwięku rogu,
na oczach Pana, Króla, się radujcie (Ps. 98)

e