Archiwa miesięczne: Listopad 2019

Kiedy okazało się, że Siostra Joellen z New Jersey przechodzi do innej pracy, oddała dzieciom na Haiti wszystkie pomoce naukowe, które zgromadziła przez lata jako nauczycielka przedszkola. Gry i pomoce rozwijające szkolne umiejętności, po dwóch miesiącach podroży w beczkach na statku, dotarły do Haiti i udało się je sprowadzić do nas. Beczki przyszły zniszczone, a ich zawartość naruszona. Na szczęście ci, którzy w nich myszkowali, chyba uznali, że nie jest to nic wartościowego. Dla naszych dzieci takie pomoce, zwłaszcza teraz, kiedy szkoły nie działają, są prawdziwym błogosławieństwem. Bóg zapłać, Siostro Joellen!

(na zdjęciach młodzież pracuje z dziećmi – to nasz pomysł na szkołę)

Na Haiti nie ma dostępu do żywności specjalistycznej. Jeśli kobieta nie może karmić dziecka piersią, zostaje jej podawanie mu tego, co sama je. Dlatego sytuacja malutkich dzieci jest dramatyczna. Pisałam juz kiedyś, że zajmujemy się tu również młodymi matkami. Regularnie przychodzi do nas 39 dziewcząt z niemowlętami, czasem te matki same są dziećmi. Dotąd miałyśmy zawsze zapasik mleka w proszku, które przywozili nam wolontariusze. Teraz, ze względu na niebezpieczną sytuację polityczną, programy dla wolontariuszy zostały zawieszone. Skończyły się nam zapasy.

Skontaktowałam się z felicjankami z Brazylii. Wiedziałam, że one też pomagają młodym matkom. Robią to o wiele dłużej niż my i mają już pewne własne sposoby. Kiedyś odwiedziłam Amazonię i widziałam, że siostry same produkują jakąś odżywkę. Dostałyśmy od nich przepis: praży się różne nasiona, liście, słodkie ziemniaki i kukurydzę. Potem uciera się wszystko na proszek. Tak powstaje mieszanka, której dwie łyżeczki dodaje się do rozgotowanego ryżu. Postanowiłyśmy spróbować.

Dzień skupienia. Czytam „Adnotacje” Kiko Arguello. Jedna myśl dziś właśnie, w Uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, wydaje mi się szczególnie trafna:”Musimy zakceptować, że Chrystus jest Sługą Jahwe, cierpiącym, dźwigającym grzechy ludzkości […] Odrzućmy pokusę władzy, bo tylko słabość Boga daje nam nawrócenie, zbawia świat. […] Kościół niesie grzechy w Chrystusie na krzyż, nie niszczy ich mieczem. Chociaż czasem pokusa totalitaryzmu może być bardzo silna, jest zawsze zdradą, jest zawsze pokusą. Chrystus umarł bez broni na krzyżu, nie osądzając; usprawiedliwiając. Ci, którzy otrzymali Jego Ducha, czynią zawsze tak samo. Nie dajmy się oszukać”…

21 listopada felicjanki obchodzą pamiątkę powstania naszego Zgromadzenia. W tym roku to 164 rocznica. Odnawiamy wtedy swoje śluby: „Ślubuję Bogu Najwyższemu czystość, ubóstwo i posłuszeństwo według Konstytucji Zgromadzenia Sióstr św. Feliksa z Kantalicjo i przyrzekam żyć według Reguły Trzeciego Zakonu Regularnego św. Franciszka…”

Na świętowanie zaprosiłyśmy tych, którzy przygotowują się u nas do sakramentów. Msza święta, slajdy i opowiadanie o Matce Angeli, oczywiście obiad… Uświadomiłam sobie, jak bardzo nasza sytuacja na Haiti przypomina sytuację naszej Założycielki. Czasem wydaje mi się, że to dla nas praca ponad siły, że syzyfowa: biednych i głodnych nie ubywa, ludzie się nie nawracają, nie zmienia się ich życie… Czasem zniechęcam się tym, czego ci ludzie od nas tak naprawdę chcą: że chcą tylko zjeść, coś dla siebie załatwić, coś zyskać. Że przychodzą nie dla ewangelii, ale dlatego, że na koniec dnia będzie posiłek. Pewien ksiądz na takie moje wątpliwości powiedział: „A czy myślisz, że do Jezusa przychodzili po coś innego?!”

Pewnie i Matka Angela doświadczała niewdzięczności. Czy możliwe, żeby ulicznicy, których przygarniała, nigdy jej nie okradli? Żeby kobiety, do których wychodziła, łatwo porzucały życie niemoralne i przyjmowały Dobrą Nowinę?

Pomaga mi świadomość, że nie jestem w tej misji sama…

Od marca trwają demonstracje i rozruchy. Oficjalnie chodzi o prezydenta, sprzeniewierzenie funduszy, korupcję, znienawidzony rząd… Ale tak naprawdę już nikt nie wie, o co komu chodzi. Sytuacja kryzysu wykorzystywana jest przez róznych bandytów, którzy grabią, porywają ludzi dla okupu czy po prostu rozrabiają i niszczą wspólne dobro. Wczoraj dowiedziałyśmy się, że w moście na jedynej drodze do Jacmel ktoś porobił dziury – most nieprzejezdny. Już prawie trzy miesiące nie działają szkoły. Dzieci znudzone, niepilnowane przez nikogo, rozrabiają na ulicach. Zorganizowałyśmy więc prowizoryczną szkołę. Już pierwszego dnia miałyśmy ponad setkę chętnych. Codziennie pojawiają się nowi. Nie jesteśmy w stanie zająć się wszystkimi dziećmi z miasta. Żyjemy w rozterce: Panie, co robić? Raz dziennie wydajemy gorący posiłek dla tylu dzieci, ile się da i wołamy o pomoc Bożej Opatrzności. Próbujemy odczytywać znaki czasu. Nie takie miałyśmy plany. Ale widzimy, że ludzie są zdesperowani: brakuje wszystkiego. Ludzie nie dostają pieniędzy za pracę, nawet jeśli ją mają. Wielu głoduje. Bieda jest jeszcze większa niż zwykle. Boimy się tego, co kryzys robi z dziećmi i młodzieżą. Obserwujemy, jak głód i zły przykład dorosłych wpływa na ich poglądy i postawy… Miałyśmy ostatnio kilka trudnycn rozmów z naszą młodzieżą. Widzimy, jak rośnie w nich agresja i pretensje do całego świata. Jezusie, Synu Dawida, ulituj się…

12 listopada przyleciał do nas po raz kolejny doktor Bonet. Dr Bonet ma u nas zawsze miejsce i ciepłe przyjęcie – to on zainteresował kiedyś felicjanki sytuacją na Haiti – jest jakby ojcem chrzestnym naszej misji. Oczywiście, to nie pierwsza jego wizyta. Jak zwykle pracuje z naszą mobilna przychodnią, ale odbywa też spotkania z ludźmi z miasta, bo pracuje nad nowym projektem pomocy dla Haiti z Klubem Rotariańskim, zgodnie z ich dewizą „Służba na rzecz innych ponad własną korzyść”.

1 października wspomnienie św. Teresy z Lisieux – patronki misji. Pan dał nam znak przymierza – szybko poprosiłyśmy wszystkich, by stanęli z nami do zdjęcia. Chcemy ten znak traktować z wiarą, zwłaszcza że czasem słyszymy pytanie, czy teraz, kiedy na Haiti trwa wojna domowa, jest tam jeszcze miejsce dla misjonarzy…

Mimo sytuacji w kraju i niepokojów w naszym mieście, nie rezygnujemy z przygotowania dzieci i młodzieży do sakramentów. 28 sierpnia odbyło się u nas spotkanie kandydatów i ich opiekunów z ks. Samsonem – proboszczem naszej parafii. Ks. Samson wygłosił katechezę, a potem spotykał się indywidualnie z każdą rodziną.