Nowy biskup polubił naszą misję. Poprosił, by to właśnie z naszego terenu mogła wyjść procesja z palmami. Dzień wcześniej nasze dziewczęta przygotowaly palmy. W niedzielny poranek o wschodzie słońca zgromadzili się na naszym terenie księża, służba liturgiczna, chór i wierni, przeczytaliśmy ewangelię o wjeździe Jezusa do Jerozolimy i wyruszyliśmy w procesji do kościoła.
W piątek, zamiast zwykłej katechezy, najpierw przygotowałyśmy dzieci do uczestnictwa, a potem zabrałyśmy w małych grupkach pod opieką młodzieży na drogę krzyżową do kościoła.
Po odrobieniu lekcji – czas na zabawę. Bawimy się chustą przywiezioną kiedyś przez s. Julittę z Krakowa i myślimy o Siostrze z wdzięcznością. Dzieci szaleją na punkcie tych zabaw, a i my lepiej nauczyłyśmy się nazywać kolory po kreolsku 😉
…lub zamiast, jeśli szkoła nieczynna.
Wróciłyśmy już na sto procent. Poniżej nauka własna dzieciaków i korepetycje.
Richardson jest studentem naszego felicjańskiego Uniwersytetu Madonna. Od lat prowadzone są tam zdalne studia dla grup młodzieży haitańskiej. Większa część zajęć odbywa sie przez internet, niektóre – w Stanach. Elementem tego programu jest wolontariat: młodzi Haitańczycy objęci stypendium Madonna podają dalej dobro, które sami otrzymali. Nie wiedziałyśmy, że jeden z chłopców studiujących w tym programie, mieszka w Jacmel! Sam nas znalazł i poprosił, by mógł swój wolontariat odsłużyć u nas. Będzie uczył naszą młodzież bardziej zaawansowanej obsługi komputera. Pierwszą lekcję ma już za sobą.
Pod naszą nieobecność domem zajmowała się nasza młodzież. Poradzili sobie świetnie. Jesteśmy z nich bardzo dumne. Kiedy wróciłyśmy, powitali nas jeszcze na lotnisku. A w domu wyrośnięte kociaki, które nasza kotka, Angelica, urodziła tydzień przed naszym wyjazdem. Nie nacieszyłyśmy się łobuzami – już był najwyższy czas je oddać. Miały dobre dzieciństwo i opiekę, ale od razu drugiego dnia po naszym powrocie przeprowadziły się do nowych domów.
Od poniedziałku mamy już dzieciaki na posiłkach i odrabianiu lekcji, a od wczoraj (od środy) ekipę, która tylko czekała na nasz powrót, by kontynuować poprawki przed ostatnim odbiorem domu. Znowu wszystko dzieje się naraz – nasze normalne życie tutaj.
