Archiwa miesięczne: Styczeń 2018

Dość często odwiedzają nas tutaj różni wolontariusze, którzy przyjeżdzają do Jacmel. Tym razem byli to ludzie z New Jersey. Okazało się, że s. Marilyn zna księdza, który organizował ten wyjazd. Grupa przywiozła pomysłowe lampki solarne. Wczoraj przynieśli je naszym dzieciakom. Światło to jeden z najlepszych prezentów, jakie można dać tutejszym ludziom. A jeśli jeszcze nie wymaga zasilania prądem? Super!

Bardzo nie lubię pogrzebów na Haiti. Cierpnie mi skóra na samą myśl, że musimy na jakiś pójść. Bywałyśmy już na różnych, ale nawet na katolickich czuć obecność… szatana…

Kultura voodoo jest tu obecna wszędzie. Nawet podczas katolickiej ceremonii, oprawa jest przerażająca. Część uczestników wyje i lamentuje, kaleczy swoje ciało, niektórzy rzucają się na ziemię i tarzają, jak opętani. Cały czas wrzaski nie do zniesienia. Ksiądz stara się przynajmniej, by choć trochę hamować ten spektakl. Prosi ludzi, by wynosili z ceremonii tych z najbardziej ektremalnymi zachowaniami. Wczoraj wyniesiono pięć osób. Ale i tak przeważnie atmosfera jest jak z horroru. Żadnej chrześcijańskiej nadziei w tych ludziach. Jakby Chrystus nie zmatwychwstał…

Wczoraj znowu musiałyśmy w czymś takim uczestniczyć. Zmarła kobieta, którą znałyśmy, katoliczka, matka dzieci z naszej grupy. Młodsza ode mnie. Zmarła ponoć na astmę, jednak tu nigdy do końca nie wiadomo – ocenia sie po symptomach, zwykle nie robi się badań. Pozostawiła dwóch synów: Wilkensa – siedemnastolatka i sześć lat młodszego Oktavio. Mimo biedy zdołała posłać Oktavio do katolickiej szkoły, a to najdroższa szkoła tutaj. Zadbała też, by obaj chłopcy przyjęli sakramenty, co tutaj nie jest częste. Mimo, że wyglądali na rodzinę mocno związaną z Kościołem – pogrzeb był strasznym widowiskiem.

Jezu Chryste, miej miłosierdzie dla nas i świata całego…

2 stycznia przyleciał do nas po raz kolejny Eric – pilot z Florydy, który uczy naszych medyków obsługi programu do rejestracji działalności mobilnej przychodni. Pomaga też naszym dzieciakom dając im dostęp do programów edukacyjnych. Tym razem przywiózł swoją najstarszą córkę, Abby. Kiedy s. Marilyn i nasz kierowca, Fritz, wieźli ich z lotniska, jakiś człowiek uderzył swoim samochodem w tył naszej toyoty. Wszędzie w świecie jego wina byłaby oczywista. Ale tu nie rządzi prawo ani rozsądek. Kiedy Fritz się zatrzymał, żeby sprawdzić, co się stało, ten człowiek wziął kamień w rękę i oświadczył, że wypadek był z winy Fritza i jeśli biali, którzy są w samochodzie, nie zapłacą, to on zniszczy nasz samochód. Fritz próbował dochodzić swojej racji, ale z wokół zaczął rosnąć tłum gapiów i robiło się coraz bardziej niebezpiecznie. W Polsce czy Stanach w takiej sytuacji wzywa się policję. Tu nie ma żadnej pomocy. A nawet gdyby udało się wezwać policję, nie wiadomo, czy nie byłoby gorzej. Wiemy, że policja tu bywa zamieszana w przestępstwa.

Kiedy było już naprawdę groźnie, s. Marilyn zdecydowała się zapłacić i odjechać. Abby była naprawdę przerażona. Zresztą wszyscy mieli poczucie, że sytuacja wymknęła się spod kontroli i zrobiło się naprawdę niebezpiecznie. Czasem lepiej zapłacić haracz, niż stracić życie…

Nawet nie są siostrami. Mają po kilkanaście lat i nie znają swoich rodziców. Podobno matki podrzuciły je kobiecie, która dała im dach nad głową i którą nazywają ciocią. Bardzo dobrze się uczą. Trafiy do nas około roku temu. Są bardzo pracowite i sumienne. Same zabrały się za pomaganie w kuchni i odrabianie lekcji z maluchami. Teraz ich przyszywana ciotka wyjechała w góry do rodziny, bo jej sytuacja materialna tak się pogorszyła, że nie była już w stanie opłacać komórki, w ktorej mieszkała z dziewczynami. Mathilda i Ludvica zostały na łasce obcych ludzi, by dokończyć rok szkolny. Dałyśmy im materac i koce, by choć spać miały gdzie… Smutny jest los dzieci tutaj. Powoli przestajemy się dziwić temu, że wiele kobiet zaczyna sprzedawać swoje ciało, kiedy nie widzą już innej możliwości zarobienia na utrzymanie…

Dziewczyny od kilku miesięcy przygotowują się u nas do chrztu świętego. Chcemy im pomóc, by nie zaprzepaściły życia, jak dzieje się to tutaj z wieloma innymi dziewczętami w ich wieku…

Jak co roku w przerwie świąteczno-noworocznej, s. Victoria przywiozła grupę studentów i profesorów z Madonna University. Badają, leczą i edukują nasze dzieci i ich rodziny. S. Victoria przyjeżdża już do nas pięć lat. Z okazji tego jubileuszu przygotowałyśmy dla niej niespodziankę: uroczysty obiad dla niej i dla jej grupy. Chyba była wzruszona. Tyle robi dla naszej misji i dla Haiti i niczego w zamian nie oczekuje…