Archiwa miesięczne: Grudzień 2015

Felicjanki od lat modlą się koronką wzywającą wstawiennictwa bł. Matki Angeli. Ktoś wpadł na pomysł, by wykonać bransoletki-koronki, które będą pomocą w jej odmawianiu. Poprosiłyśmy o to naszą młodzież. Opatrzność Boża przysłała nam s. Francis – ona ma prawdziwy talent artystyczny i w dodatku potrafi zarażać swoimi pasjami. Pod jej kierownictwem dziewczyny chętnie zabrały się do dzieła! Cieszymy się, że młodzież z Jacmel będzie mogła coś dać światu i dzięki temu więcej ludzi będzie prosić Matkę Angelę o wstawiennictwo.

+ Znak krzyża

Rozpocznij wezwaniem: Wszystko przez Serce Maryi na cześć Przenajświętszego Sakramentu.

Odmów trzy Zdrowaś Maryjo prosząc o dar wiary, nadziei i miłości.

Wzbudź intencję.

Proś bł. Marię Angelę o wstawiennictwo w wybranej przez Ciebie intencji odmawiając:

Błogosławiona Mario Angelo, módl się za nami (10 x)

Zakończ odmówieniem Ojcze nasz. 

+ Znak krzyża

Już po raz czwarty świętujemy Boże Narodzenie na Haiti. Po raz drugi jest z nami Siostra Francis. W pierwszym roku pracy tutaj zauważyłyśmy, że dla ubogich ten dzień prawie nie różni się od powszedniego. Wtedy postanowiłyśmy, że u nas, we wspólnocie, którą tworzymy z naszymi podopiecznymi, to co roku będzie wielkie święto! Poprzedza je intensywne przygotowanie adwentowe. A w Boże Narodzenie – uroczysta Eucharystia w samo południe.  Przygotowujemy liturgię z naszymi dziećmi, o śpiewy dba nasza nauczycielka. Po mszy świętej – adoracja Dzieciątka. Potem – dobry obiad przygotowywany przez dwa ostatnie dni rękami matek. Po obiedzie z deserem –  długo oczekiwane prezenty. Każde dziecko, nawet takie, które pojawiło sie u nas po raz pierwszy, otrzymało torbę z darami. Radość była ogromna! Gdybyście widzieli to przejęcie dzieci, które nigdy w życiu niczego nie dostały – jest tyle Boga w obdarowywaniu! Dziękujemy wszystkim dobroczyńcom, dzięki którym to było możliwe!

.

  Z okazji tych pięknych świąt Bożego Narodzenia, Siostrom, naszym Rodzinom, Przyjaciołom, znajomym i nieznajomym – wierzącym i niewierzącym, których bez względu na wszystko Bóg tak bardzo ukochał, że zechciał dzielić nasz los, składamy najlepsze życzenia błogosławieństwa, daru wiary, pokoju i radości. Pamiętamy o Was wszystkich w naszej modlitwie i dziękujemy za życzliwość, którą nam okazujecie!

Przez cały Adwent modliłyśmy się z dziećmi i młodzieżą –  dziś już ostatnie spotkanie, Pan jest blisko, już nadchodzi! Nasze dzieciaki naprawdę czekają… Przyjdź Panie Jezu! Marana Tha! 

W niedzielę 13 grudnia uczestniczyłyśmy w uroczystości zamknięcia trzydniowego Kongresu Charyzmatycznego. Tego samego dnia biskup zainaugurował w diecezji Rok Miłosierdzia i otworzył Święte Drzwi. 

W Kongresie uczestniczyło szesnaścioro „naszych” młodych. To ważne wydarzenie w diecezji, które co roku gromadzi tysiące ludzi. Ważne, by nasza młodzież odnawiała swoją wiarę we wspólnocie Kościoła. Kongres zrobił na nich wielkie wrażenie. Po sobotniej adoracji z przejęciem opowiadali nam o cudzie, którego byli świadkami: kobieta od długiego czasu sparaliżowana na wózku, po zbliżeniu się do Najświętszego Sakramentu, wstała i zaczęła chodzić na oczach wszystkich. 
Modlimy się, aby takie wydarzenia umocniały wiarę nas wszystkich i otwierały serca na nieograniczone Boże miłosierdzie.  
     
 
   
    
 
 

W czwartek uczestniczyłyśmy w poświęceniu laboratorium w diecezjalnej szkole pielęgniarskiej, która jest oczkiem w głowie naszej Siostry – felicjanki, s. Victorii. To jej, nauczycielom i studentom z Madonna University, szkoła pielęgniarska w dużej mierze zawdzięcza wyposażenie laboratorium. Amerykańskie felicjanki złożyły też na ten cel sporą ofiarę pienieżną. Laboratorium powstało staraniem s. Janet ze Zgromadzenia Miłosierdzia – naszej dawnej wspołlokatorki. Ona też jest tu odpowiedzialna za szkołę pielegniarską. Cieszyłyśmy się razem z nią!

Nasz system korepetycji działa pełną parą. Młodzież pomaga w nauce uczniom niższych klas. Trwa gorący czas egzaminów. Już niedługo zaczną się ferie, które potrwaja aż do 7 stycznia.  

Trudne dziś Słowo. W świecie pełnym przemocy niełatwo słuchać Jezusa wygłaszającego pochwałę „ludzi gwałtownych”. Przemoc, o której mówi Jezus, to zmaganie z samym sobą, aby zwyciężyło w nas Królestwo. Podzielę się z Wami tym, co przeczytałam, i co bardzo do mnie przemówiło: komentarzem Izaaka Syryjczyka, mnicha żyjącego w VII wieku w okolicach Mosulu:

„Niech nic ci nie przeszkadza w jednoczeniu się z Chrystusem… Módl się bez zwłoki, błagaj z całego serca, proś gorąco, aż otrzymasz. Nie ustawaj w tym. Te rzeczy zostaną ci dane, jeśli wpierw z całą wiarą zmusisz się, by powierzyć Bogu każdą troskę i zastąpić własną przezorność opatrznością Bożą. Kiedy On ujrzy twoją wolę, kiedy zobaczy, że w czystości serca zaufałeś Mu bardziej niż sobie samemu, i zmuszasz się, by pokładać większą nadzieję w Nim, niż we własnej duszy, wtedy ta nieznana ci moc przyjdzie zamieszkać w tobie. I poczujesz wszelkimi zmysłami moc Tego, który niewątpliwie jest z tobą. Dzięki tej mocy wielu wchodzi do ognia bez obawy i chodzi po wodzie bez wahania” (Mowy ascetyczne, Pierwsza seria, nr 19)

Jak piękne i bogate jest syryjskie chrześcijaństwo! Niech Pan strzeże chrześcijan znajdujących się teraz w niebezpieczeństwie w swoim kraju, niech ocali ich wiarę i otworzy serca tych, którzy mogą im pomóc!

Każdego wieczora o 17.00 spotykamy się na krótkim, 15-minutowym słuchaniu Słowa. To jest nasz sposób przygotowywania „ścieżki dla Pana”. Z podwórka, w procesji ze świecami, uczestniczący wchodzą na górę do naszej kaplicy i tam, w modlitewnym milczeniu, czekamy na rozpoczęcie celebracji. Po odczytaniu Słowa i małej katechezie śpiewamy codziennie tę sama pieśń: „Czekamy na Ciebie, Panie, na Objawienie się Twojego Światła. Inni mówią nam: upadliście na głowę. A my odpowiadamy: wiemy, na co czekamy. Czekamy”. 

Po przeprowadzce pszczół, do sali mogły powrócić dzieci. Znów mamy ich więcej. Ufamy jednak, że Boża Opatrzność je wyżywi.