Archiwa miesięczne: Wrzesień 2022

Pytacie nas o skutki huraganu Fiona. Na szczęście minął nas bokiem. Mieliśmy tylko silny wiatr i trochę deszczu.

Ale i bez tego Haiti potrzebuje naszej modlitwy. Demonstracje i przemoc obejmują teraz cały kraj, szczególnie w ciągu ostatnich dwóch tygodni. Ludzie chcą, aby premier odszedł z urzędu. Ceny paliw są zaporowe, ale i tak paliwa nie ma. Drogi zablokowane, grabieże, rozruchy, przemoc. Na północ od Port-au-Prince tłum wstargnął i splądrował klasztor i szkołę sióstr salezjanek i budynek Caritas. Ludzie rozsyłali sobie filmiki, jak bezczeszczone są szaty liturgiczne skradzine z kaplicy sióstr.

W naszym domu każdego popołudnia adoracja Najświętszego Sakramentu, aby błagać Boga o miłosierdzie, uzdrowienie i rozwiązanie problemów, z którymi boryka się Haiti.

Przemoc w Jacmel nasiliła się. Demonstranci spalili siedzibę firmy dostarczającej elektryczność i kilka dużych przedsiębiorstw. Podczas rozruchów wielu jest rannych, a szpital miejski nie funkcjonuje.

Boimy się, że utracimy łączność ze światem. Z powodu aktów przemocy, walk ulicznych i zapaści ekonomicznej coraz cześciej wyłączany jest na Haiti internet i telefony. Modlimy się za ten kraj, modlimy się o cud, bo widać, źe żaden człowiek temu nie zaradzi…

https://haitiantimes.com/2022/09/17/acts-of-dechoukaj-continue-phone-and-internet-disrupted-around-haiti/

Wiemy, że z powodu sytuacji politycznej i rozruchów szkoła nie rozpocznie się przed październikiem. Mimo to dzieci przychodzą, aby pomóc im się przygotować na nowy rok. Dajemy im, co możemy. Plecaki, przybory szkolne, bielizna osobista i buty szkole przybyły do nas w ostatnim kontenerze. Szyjemy też mundurki szkolne. Mamy tutaj naszego krawca, Juniora, (wykształconego przez nas), który pracuje od rana do nocy, aby nasze dzieci i nasza młodzież byli gotowi na rozpoczęcie roku szkolnego. Uszyć blisko 100 mundurków to nie lada sztuka! Także szkoła szycia zaangażowała się w przygotowanie mundurków. Stanowiły one pracę egzaminacyjną!

13 września minęło 10 lat naszej obecności na Haiti.

Aż 10 lat. I tylko 10. Tak dużo jeszcze do zrobienia! Św. Paweł mówi, by nie oglądać się wstecz, tylko patrzeć w przyszłość. Bo potrzeba więcej!

Czytanie z tego dnia: (1 Kor 12, 12-14. 27-31) „Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne członki.

Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi Jego członkami. I tak ustanowił Bóg w Kościele naprzód apostołów, po wtóre proroków, po trzecie nauczycieli, a następnie tych, co mają moc czynienia cudów, potem tych, którzy uzdrawiają, którzy wspierają pomocą, którzy rządzą, którzy przemawiają rozmaitymi językami. Czyż wszyscy są apostołami? Czy wszyscy prorokują? Czy wszyscy są nauczycielami? Czy wszyscy mają moc czynienia cudów? Czy wszyscy posiadają łaskę uzdrawiania? Czy wszyscy mówią językami? Czy wszyscy potrafią je tłumaczyć? Lecz wy starajcie się o większe dary”

22-26 sierpnia po raz kolejny nasza misja stała się domem skupienia dla siedmiu diakonów przed ich świeceniami kapłańskimi. Poprzedni tydzień był bardzo burzliwy z powodu codziennych demonstracji w całym kraju, nawet w Jacmel. Ale nie ma rzeczy niemożliwych dla Boga, który pragnął przygotować tych mężczyzn poprzez Słowo, sakramenty i milczenie do święceń kapłańskich w sobotę 27 sierpnia.

Cały rok pracowałam nad tłumaczeniem i wnoszeniem poprawek do tłumaczenia książki o Matce Angeli na język kreolski i francuski. W końcu udało się! Z okazji 10 rocznicy założenia misji sióstr felicjanek na Haiti mamy to!

Dziękuję Jerryemu Jeanowi, młodemu człowiekowi z Jacmel, który uczy naszych nastolatków, za korektę obu tekstów. Serdecznie dziękujemy też siostrze Mary Francis i jej współpracownikom za wydruk i oprawę książek. Ale przede wszystkim dziękuję Bogu za błogosławieństwo dla tej inicjatywy!

Podczas naszej ostatniej wyprawy do Marigot sr. Inga i sr. Marilyn spotkały się z organizację kobiet współpracującą z parafią, by omówić możliwość przeprowadzenia naszego programu Servants of the Living Water właśnie w Marigot, które cierpi na brak czystej wody. Po powrocie s. Inga zorganizowała „szkolenie” przypominające dla tych, którzy mieli wyruszyć i przeprowadzić program. Zadbała też o to, by filtry były właściwie zainstalowane w wiadrach. Gdy wszystko było gotowe, w czwartek 21 lipca s. Julitta, s. Marilyn i Madame Omanie, Madame Annette i młodzież zaangażowana w Program ONZ pojechali do Marigot. 20 nowych kobiet zostało przeszkolonych w naszym programie czystej wody, a młodzież spotkała się z ludźmi z tamtejszej parafii św. Dominka. To był pracowity dzień dla wszystkich.

Pewnego dnia dostałyśmy e-maila od dr Sheryl Simmons. Uslyszała w Stanach o naszym programie czystej wody, Servants of Living Water, i chciała dowiedzieć się więcej. Okazało się, że jest dyrektorem programu, który angażuje młodzież do opracowania planu budowy studni na terenach, gdzie brak dostępu do czystej wody. Jest to program pod patronatem Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Celem tej inicjatywy, Work Around the World for Water, jest rozwijanie wiedzy i umiejętności młodych, aby stawali się liderami swoich społeczności w zakresie gospodarowania czystą wodą.

Okazało się, że mamy wspólne cele, więc zgodziłyśmy się zaangaźować naszych młodych w ten program. Znamy wieś Marigot, która desperacko potrzebuje czystej wody. 15 lipca pojechaliśmy tam do szkoły, w której uczy się około 760 dzieci i młodzieży bez dostępu do swieżej wody.

Potem, we wtorek 19 lipca odbyliśmy pierwsze spotkanie z naszymi młodymi. Dzień wypełniło oglądanie materiałów filmowych i dyskusja nad tym, jak zaradzić deficytowi czystej wody w Marigot. Potem młodzi odwiedzą Marigot i rozpoczną wspólpracę z tamtejszą społecznością lokalną. Cieszymy się, że nasza młodzież zdobędzie nowe doświadczenie i zrobi kolejny krok w budowaniu wspólnoty i służbie swojemu krajowi.

Po miesiącu wreszcie budowa ukończona. Jest dach i cześciowe ściany, są szafy na materiały i maszyny do szycia. Bardzo potrzebowałyśmy tego pomieszczenia. Szkoła szycia urosła do rangi ważnego, osobnego dzieła w naszej misji – zasługiwała na godną siedzibę. Taka przestrzeń przyda się też na inne aktywności – najczęściej mamy w misji kilka różnych grup naraz. Nazwałyśmy ten domek imieniem sw. Klary.