We wtorek przyleciała kolejna grupa wolontariuszy z Madonna University: studentki pielęgniarstwa, ich nauczyciele i przyjaciele. Dziesięć osób z s. Wiktorią. Następnego dnia udało nam się zaprosić księdza Samsona – uczy się angielskiego i odważył się odprawić dla nas mszę św. po angielsku.
Założycielka naszego Zgromadzenia, bł. Maria Angela, bardzo lubiła ten okres i samo świętowanie Tajemnicy Wcielenia. Zawsze przygotywywała świętowanie i upominki dla swoich podopiecznych. Mamy nadzieję, że dobrze kontynuujemy zapoczątkowaną przez nią tradycję Zgromadzenia: siostry nie odpoczywają, żeby odpoczywać i świętować mogli ubodzy. Bardzo pomaga nam tutaj młodzież: przygotowuje dekoracje, sprząta, angażuje się w przygotowanie poczęstunku. Oczywiście punktem kulminacyjnym jest zawsze Eucharystia.
Kiedy siadałyśmy do kolacji wigilijnej, pod naszymi drzwiami zjawił się Donaldson. To ten chłopiec porzucony przez matkę, bo ma nieuleczalną na Haiti chorobę skóry. Śpi gdzieś kątem na podłodze u krewnych, ale tam nikt o niego dba, czasem nawet sami każą mu się wynosić na ulicę, żeby im nie przeszkadzał. Przede wszystkim dlatego leczenie jego skóry to syzyfowa praca.
Dziś, może zwabiony świątecznymi zapachami, a może po raz kolejny przegnany przez krewnych, położył się po naszymi drzwiami i zaczął cicho śpiewać…
Czy mogłyśmy go nie zaprosić? Przecież miałyśmy dodatkowy talerz dla zbłąkanego wędrowca…
Na Haiti jest przyjęte, że mężczyźni i chłopcy sikają, gdzie popadnie. Uczymy nasze dzieci, aby tego nie robiły. Wczoraj s. Marilyn zobaczyła Małego Jerry’ego sikającego w pobliżu naszej stołówki. Poprosiła go stanowczo, by tego więcej nie robił, a za karę miał przynieść wodę i umyć to miejsce. Zrobił to, ale bał się, że za swój występek zostanie odesłany bez jedzenia do domu, więc kiedy skończył karę, szybko złapał miskę i schował się z jedzeniem pod stołem 🙂
Daliście mi jeść…
Byłam spragniona…
I daliście mi pić…
Teraz jestem zadowolona…
Siostry Felicjanki Haiti 