Archiwa miesięczne: Październik 2015

Wczoraj zostałyśmy zaproszone do udziału w świętowaniu Niedzieli Misyjnej w Diecezji Metuchen, obejmującej północne New Jersey. Wysłuchałyśmy konferencji i uczestniczyłyśmy w pieknej Eucharystii. Po Eucharystii zostały wyróżnione szkoły, które najbardziej aktywnie działają na rzecz misji. Wśród nich były te, gdzie pracują nasze Siostry! Brawo!

Później jeszcze odbył się marsz modlitewny w intencji misji. Uczniowie nieśli misyjne krzyże i fotografie przedstawiające pracę misyjną. W czasie marszu i w wielu innych momentach miałyśmy sporo okazji do dzielenia się doświadczeniem pracy na Haiti. 

„Wszyscy chrześcijanie wezwani są do bycia misjonarzami”. Ogłaszaj więc Dobrą Nowinę o Chrystusie w domu i wszędzie, gdzie jesteś!

Siostra Rena pracuje w szkole średniej św. Piusa X w Albuquerque. Uczy religii. Zaprosiła nas, aby uczniom jej szkoły opowiedzieć o Haiti i o misji, którą tam prowadzą felicjanki. Spędziłyśmy więc w szkole osiem pracowitych lekcji: w sumie mówiłyśmy do szesnastu grup. Warto było. Pożyteczny i budujący dla mnie dzień! To, co przekazują media o amerykańskiej młodzieży, nie ma wiele wspólnego z prawdą: byłam pod wrażeniem kultury i dojrzałości tych młodych! 

 Kolejny dzień naszego pobytu w Rio Rancho…
    
 

Od wielu lat felicjanki prowadzą w Rio Rancho Spiżarnię św. Feliksa, gdzie ubodzy z okolicy mogą się zaopatrzyć w żywność i ubrania. Zaprosiła nas tam Siostra Paula, która w Spiżarni służy ubogim już drugi rok.  

Po zakończeniu rekolekcji, w drodze do Rio Rancho, zwiedzanie Santa Fe. To stolica stanu Nowy Meksyk. Jak na Amerykę – niewielkie miasteczko: jakieś osiemdziesiąt tysięcy mieszkańców. Stolicą stanu zostało, jak wiele innych małych miasteczek, nie ze względu na wielkość, ale z powodów praktycznych: bo znajduje się mniej więcej pośrodku stanu. Zwiedziłyśmy katedrę, przyległy do niej ogród z przepiękną nową drogą krzyżową i kaplicę cudownych schodów, według tradycji zbudowanych przez św. Józefa bez użycia gwoździ. Potem zjadłyśmy meksykański lunch. Właścicielka lokalu oświadczyła, że Matka Boża z Guadalupe nakazała jej nie brać od nas pieniędzy za obiad 🙂 Miła niespodzianka, a może cud, bo to właśnie w klasztorze Matki Bożej z Guadalupe modliłyśmy się przez 7 ostatnich dni rekolekcji!

„Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym ciele. Ciągle bowiem jesteśmy wydawani na śmierć z powodu Jezusa, aby życie Jezusa objawiło się w naszym śmiertelnym ciele. Tak więc działa w nas śmierć, podczas gdy w was – życie. Cieszę się przeto owym duchem wiary, według którego napisano: Uwierzyłem, dlatego przemówiłem; my także wierzymy i dlatego mówimy, przekonani, że Ten, który wskrzesił Jezusa, z Jezusem przywróci życie także nam i stawi nas przed sobą razem z wami” (2 Kor 4,10-14). 

Zaczynam swoje doroczne rekolekcje. Módlcie się za mnie, proszę. Zabieram Was na ten tydzień w sercu.

Poniżej jeszcze jedno zdjęcie z balonami nad domem Sióstr na pustyni w Rio Rancho. Wyglądają, jak modlitwa wielu ludzi wznosząca się do nieba.

Z Teksasu do Nowego Meksyku, do naszych Sióstr. Jutro rozpoczynam tygodniowe rekolekcje. Po drodze udało nam się trafić na zawody balonowe – wielkie międzynarodowe wydarzenie tutaj. Cudne! 

„O Panie, nasz Panie, jak przedziwne jest Twoje imię na całej ziemi!” (Ps 8)

Z Filadelfii i spotkania z papieżem wpadłyśmy na dwie noce do Lodi i już jesteśmy na południu Stanów – w Houston w Teksasie. Tu odbywa się ogólnoamerykański Kongres Misyjny pod hasłem zaczerpniętym z adhortacji papieża Franciszka Evangelii Gaudium: Witnessing Mission: Called to be Missionary Disciples. Misja-Świadectwo: Wezwani do bycia uczniami-misjonarzami”.

„Na mocy otrzymanego chrztu każdy członek Ludu Bożego stał się uczniem-misjonarzem (por. Mt 28, 19). Każdy ochrzczony, niezależnie od swojej funkcji w Kościele i stopnia wykształcenia w wierze, jest aktywnym podmiotem ewangelizacji i czymś niestosownym byłoby myślenie o schemacie ewangelizacji prowadzonej przez wykwalifikowanych pracowników, podczas gdy reszta wiernego ludu byłaby tylko odbiorcą ich działań. Nowa ewangelizacja powinna pociągać za sobą nowy protagonizm każdego z ochrzczonych. To przekonanie przybiera formę apelu skierowanego do każdego chrześcijanina, by nikt nie wyrzekł się swojego udziału w ewangelizacji. Jeśli ktoś rzeczywiście doświadczył miłości Boga, który go zbawia, nie potrzebuje wiele czasu, by zacząć Go głosić i nie może oczekiwać, aby udzielono mu wielu lekcji lub długich pouczeń. Każdy chrześcijanin jest misjonarzem w takiej mierze, w jakiej spotkał się z miłością Boga w Chrystusie Jezusie. Nie mówmy już więcej, że jesteśmy «uczniami» i «misjonarzami», ale zawsze, że jesteśmy «uczniami-misjonarzami»” (Evangelii Gaudium, 120)

Cieszymy się, że mamy możliwość uczestniczenia w wydarzeniach takich, jak to. Ważne, by być w jedności z Kościołem, który posyła na misje, ale to także piękne rekolekcje i okazja do spotkania ludzi, od których wiele się uczymy. Rok temu poznałyśmy siostrę Laurinn, dzięki której mogłyśmy na Haiti rozpocząć program „Woda z błogosławieństwem”. S. Laurinn jest też i w tym roku – już się widziałyśmy i miałyśmy okazję opowiedzieć jej trochę o naszym doświadczeniu.

Tu też przeżyłyśmy Transitus z franciszkanami i modliłyśmy się za rozpoczynający się w Rzymie synod w sprawie rodziny.

Wyjeżdżamy z Kongresu z zapałem, aby podejmować wezwanie do jeszcze pełniejszego bycia uczniami – misjonarzami!

W poniedziałek wieczorem miałyśmy możliwość uczestniczenia w spotkaniu modlitewnym i powołaniowym rodzin z Drogi Neokatechumenalnej. Rozmawiałyśmy tam z kardynałem Seanem Patrickiem O’Malleyem – kapucynem i jednym z „drużyny ośmiu” papieża Franciszka i kardynałem Theodorem McCarrickiem – biskupem Waszyngtonu. Na spotkaniu było też wielu innych biskupów z różnych części Stanów. W hali widowiskowo-sportowej zgromadziło się około 20 tysięcy osób, które wcześniej uczestniczyły w spotkaniu z papieżem. Była katecheza, a po modlitwie do Ducha Świętego odbyło się wołanie do ewangelizacji w Chinach – najpierw chłopców do kapłaństwa, potem dziewcząt do życia poświęconego Panu, a na końcu wezwanie rodzin chętnych do ewangelizacji. Za każdym razem podium było pełne! Szczególnie dużo rodzin odpowiedziało na to wezwanie – może nawet kilkaset! Zdumiewająca jest wiara i zapał tych ludzi!