Archiwa miesięczne: Grudzień 2018

…dla Was!

Trzy małe przedstawienia i trzy zespoły teatralne, wspólne kolędowanie, obiad i prezenty. Eucharystia. Dwie setki dzieci…

„Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.

Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry,
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy dźwięku rogu,
na oczach Pana i Króla się radujcie” (Ps 98)

Trudno nam tu znaleźć czas na przygotowanie tradycyjnej polskiej wieczerzy wigilijnej, mimo wszystko zawsze tak świętujemy ten wieczór. Ponieważ następny dzień – dzień Bożego Narodzenia – to największa, najliczniejsza i najbardziej złożona celebracja, jaką tu organizujemy, a przygotowania do niej trwają do ostatniej chwili, do kolacji wigilijnej siadamy przeważnie śmiertelnie zmęczone i ze świadomością, że to tylko chwila ciszy przed burzą…

Jednak zawsze, kiedy nadchodzi, czuję, jak bardzo piękna, potrzebna i w najlepszym momencie to cisza…

Każdego dnia podczas wieczornej adoracji rozważamy święte tajemnice żłóbka i krzyża i zanosimy przed obliczego Boga Was wszystkich w naszych sercach.

Dopiero Boże Narodzenie i krzyż razem sprawiają, że można zobaczyć całość miłosierdzia Boga wobec ludzi, Jego radykalną miłość i przebaczenie. Kiedy zaczyna się to rozumieć, życie się zmienia. Widzimy to tutaj dzień po dniu: Bóg miłosierny przebacza, wyzwala, niszczy nałogi, umożliwia każdemu bycie w pełni sobą. Daje też każdemu możliwość zaangażowania się w zmianę świata.

Oby Pan Was umocnił do widzenia Jego obecności w Waszym życiu i odkrycia, że nic nie jest niemożliwe u Boga, który jest z nami!

Wesołych Świąt Bożego Narodzenia i świętego, szczęśliwego nadchodzącego roku 2019!

Odwiedził nas Święty Mikołaj, Eric – nasz zaprzyjaźniony pilot z Florydy – i jego dwie pomocniczki (córki). Przywieźli kilka walizek jedzenia. Będzie z czego zrobić kolację wigilijną i świąteczny obiad!

Maluchy miały swój „adwentowy dzień nawrócenia” w postaci dzielenia się z potrzebującymi. Z młodzieżą przeprowadziłyśmy rekolekcje w formie dnia pracy na rzecz okolicy. Haiti jest bardzo zaśmieconym krajem. Wysypiska w każdym wolnym miejscu, zapchane rynsztoki, wszechobecny plastik. Pomyślałyśmy, że sprzątanie naszej okolicy wychowa naszą młodzież, ale może wpłynie również na sąsiadów. Chłopcy przygotowali kilka tablic z prośbą o zachowanie porządku. Wszyscy wyszliśmy w teren. Pozbieraliśmy to, co leżało na drodze, przy drodze i w okolicznych chaszczach. Dziesiątki ogromnych worków śmieci. Opłaciłyśmy samochody, które wywiozły te worki (mamy nadzieję) na wysypisko. Potem młodzi pukali do domów sąsiadów z prośbą, by ci docenili tę pracę i już więcej nie śmiecili, a może nawet przypilnowali, by nie śmiecił nikt postronny.

Wydaje się, że z wielu powodów to był dobry pomysł. Młodzi naprawdę się zaangażowali. Cieszymy się w takie dni jak ten, kiedy widać owoce pracy, którą Pan Bóg tu wykonuje…

Na Haiti drzewka papajowe rodzą na okrągło. Ale u nas papaja dojrzała po raz pierwszy – odtąd nie będziemy już musiały kupować. Ekstra!

Na stałe i okazjonalnie odwiedza nas wiele młodych, oczywiście samotnych, matek. Ponieważ mają malutkie dzieci, nie są w stanie znaleźć żadnej pracy. Paradoksalnie, nie pomaga to w wychowaniu dzieci: wydawać by się mogło, że dzieci, ponieważ matka nie pracuje, będą zadbane i otoczone opieką. Tymczasem dzieci są najczęściej niedożywione, brudne i często chore. Matki, pewnie próbując gdzieś zarobić, nie poświęcają im wystarczająco uwagi, a bez pracy – nie mają też mieszkania i tułają się z dziećmi to tu, to tam. Wymysliłyśmy, że zaangażujemy te bardziej odpowiedzialne w nasz program „Woda z błogosławieństwem” – da to im zajęcie, poczucie odpowiedzialności i sprawczości. Ale jak je przeszkolić, kiedy każda na ręku ma co najmniej jedno niemowlę, a jeszcze jedno lub dwoje dzieci uwieszonych u spódnicy? Zorganizowałyśmy tymczasowy żłobek!

Drugi weekend grudnia to kongres charyzmatyczny w naszej diecezji. Trwa 3 dni. To wielkie wydarzenie tutaj i każdy chce w nim uczestniczyć. Ponieważ odbywa się poza miastem, trzeba opłacić dojazd, wejście i wyżywienie. Nasza młodzież uważa uczestnictwo w kongresie za wielką nagrodę. Co roku więc opłacamy im koszta i – choć sporo nas to kosztuje – jesteśmy przekonane, że to dobrze wydane pieniadze zainwestowane w ich rozwój duchowy i poczucie przynależnosci do Kościoła. W tym roku, spośród naszych młodych, zgłosiły się 24 osoby!