Archiwum dnia: 24/03/2014

W niedzielę, już razem z s. Giovanni, która przyleciała w sobotę, pojechałyśmy na mszę św. do Monchil. Msza była bardzo uroczysta, ponieważ chór obchodził trzecią rocznicę istnienia. „Uroczysta” znaczy tutaj „minum trzy godziny”. Tak też było tym razem. W upale nie jest to łatwe doświadczenie, ale chcemy być z ludźmi w ważnych dla nich chwilach, a więc również kiedy świętują. Po mszy mieszkańcy i ksiądz zorganizowali spotkanie wstępne w sprawie działalności naszej przychodni na kółkach.

Podczas spotkania okazało się, że są tam pielęgniarki gotowe pomagać w naszej pracy.

Następnie pojechaliśmy do kolejnej wioski: La Font. Tu drugie spotkanie. Ludzie bardzo interesowali się wykładem naszego lekarza i okazali dużo zaangażowania, kiedy poprosiłyśmy, żeby każdorazowo przed przyjazdem naszej ekipy przygotowywali miejsce. Okazało się, że dotąd mieli pomoc medyczną najwyżej raz w roku, kiedy pojawiali się jacyś misjonarze albo wolontariusze, którym chciało się zadać sobie trud przyjazdu do tak odległego i niedostępnego miejsca w górach…

Tym razem nasi „Artyści Sióstr Felicjanek” rozpoczęli z dzieciakami pracę nad czymś, co jest bardzo charakterystyczne dla Jacmel: robią maski karnawałowe. Z naszą pomocą finansową kupili materiały i już przygotowują się do następnego karnawału, z którego słynie Jacmel i który jest tu obchodzony szczególnie hucznie z udziałem całego miasta i wielu turystów. Dekoruje się miasto i zabawy trwają dzień i noc przez wiele dni… Jeszcze teraz, kiedy pomyślę o ostatnich dniach karnawału, dudni mi w głowie – dla nas oczywiście to oznacza nieprzespane noce, ale dla naszych dzieciaków i dla wszystkich mieszkańców Jacmel to najważniejsze wydarzenie w roku.

20 marca nasza ekipa medyczna pracowała w Kaplicy św. Judy Tadeusza w Citi Luminerie. Tym razem było z nami dwóch lekarzy. Każdego dnia uczymy sie czegoś nowego. Aby ułatwić pracę, przygotowałyśmy formularze na dane osobiste każdego pacjenta. Rozdałyśmy je, by ludzie sami wypełnili i by było szybciej. Wtedy się okazało, że większość z nich nie umie pisać ani czytać. Musiałyśmy znaleźć kilka osób do pomocy. Na szczęście zawsze spotykamy kogoś życzliwego, gotowego z nami współpracować… Pan nam pokazuje, że na każdym miejscu, do którego docieramy, ma już swoich ludzi…

Jak w ewangelii z ostatniej niedzieli: „Jeden sieje, a drugi zbiera. Ja was wysłałem żąć to, nad czym wyście się nie natrudzili. Inni się natrudzili, a w ich trud wyście weszli” – doświadczenie misjonarzy od czasów Apostołów…